Pytanie:

Skąd teza, że do szczęścia nie są człowiekowi potrzebni inni ludzie, skoro badania pokazują, że najważniejsze dla szczęścia człowieka są relacje z ludźmi?

Odpowiedź sztucznej inteligencji:

Teza, że człowiekowi nie są potrzebni inni ludzie do szczęścia, ma swoje korzenie w filozofii, ale jest sprzeczna ze współczesnymi badaniami psychologicznymi, które podkreślają fundamentalne znaczenie relacji społecznych

. To przekonanie często wynika z nieporozumienia, myląc niezależność z samowystarczalnością. 

Filozoficzne korzenie samowystarczalności

Stoicyzm: Filozofowie stoiccy, tacy jak Seneka, głosili, że prawdziwe szczęście, czyli cnota (gr. eudaimonia), zależy wyłącznie od naszego wnętrza i rozumu, a nie od zewnętrznych okoliczności czy innych ludzi. Według nich, mądra osoba jest w stanie osiągnąć spokój ducha (apatheia) i szczęście, niezależnie od warunków zewnętrznych, w tym od posiadania czy braku relacji.

Wartość indywidualizmu: Nowożytny i współczesny indywidualizm promuje samorealizację i dążenie do własnych celów, często kosztem więzi społecznych. W tej perspektywie, sukces i szczęście są postrzegane jako osobiste osiągnięcia, co może prowadzić do przekonania, że nie potrzebujemy innych, aby czuć się spełnionymi. 

Psychologiczne nieporozumienie między niezależnością a samowystarczalnością

Niezależność emocjonalna a samotność: Często myli się zdrową niezależność emocjonalną (czyli nieuzależnianie poczucia własnej wartości od opinii innych) z całkowitą samowystarczalnością. Bycie niezależnym nie oznacza, że człowiek nie potrzebuje głębokich, bliskich relacji, ale że potrafi czerpać z nich siłę, nie stając się od nich patologicznie zależnym.

Strach przed zranieniem: Ludzie, którzy doświadczyli w przeszłości bolesnych zawodów miłosnych lub przyjaźni, mogą przyjąć postawę obronną i przekonywać samych siebie, że nie potrzebują bliskości. To mechanizm unikania bólu, który w dłuższej perspektywie prowadzi do samotności i braku poczucia szczęścia. 

Badania naukowe potwierdzające rolę relacji w szczęściu

Współczesna psychologia, w tym najdłuższe w historii badanie nad szczęściem prowadzone przez Harvard, jednoznacznie pokazuje, że to właśnie wysokiej jakości relacje społeczne są kluczowym czynnikiem decydującym o długości i jakości życia, a także o poczuciu szczęścia. 

Długoterminowe badanie z Harvardu: Trwające ponad 85 lat badanie, śledzące życie setek osób, wykazało, że dobre relacje międzyludzkie są lepszym predyktorem zdrowia i szczęścia niż status społeczny, pieniądze czy sława.

Wpływ na dobrostan fizyczny i psychiczny: Badania pokazują, że silne więzi społeczne obniżają ryzyko depresji, lęku, wspierają układ odpornościowy i pomagają radzić sobie ze stresem. 

Podsumowanie

Sprzeczność między tezą a badaniami wynika z różnych perspektyw i błędnej interpretacji samowystarczalności. Teza o braku potrzeby innych ma korzenie w filozoficznym stoicyzmie i błędnie rozumianym indywidualizmie, natomiast badania psychologiczne, oparte na obserwacji życia ludzkiego, dowodzą, że dobre relacje międzyludzkie są fundamentem szczęśliwego życia.